Την ώρα που η ιατρική επιστήμη μάχεται για τη σωτηρία του ανθρώπου, εκπρόσωποι της νομικής επιστήμης υπερασπίζονται το δικαίωμά του να μη σωθεί...
Γράφει: Κώστας Παπαχρήστου
Το ζήτημα της πανδημίας έφερε αντιμέτωπες δύο επιστήμες που είναι καταρχήν ταγμένες να υπηρετούν τον Άνθρωπο: την Ιατρική και τη Νομική. Η δεύτερη φροντίζει ώστε ο κάθε άνθρωπος να απολαμβάνει τα δικαιώματα που του αναλογούν στο πλαίσιο μίας ευνομούμενης πολιτείας. Τι γίνεται, όμως, όταν ο πολίτης αντιλαμβάνεται ως "δικαίωμα" την μη συμμόρφωση με τα μέτρα που λαμβάνει η πολιτεία καθ' υπόδειξη των ιατρών, για την αντιμετώπιση μίας έκτακτης κατάστασης απειλής της δημόσιας υγείας; Ο πειρασμός για τον επαγγελματία νομικό είναι προφανής: Αν ο πελάτης θεωρεί ότι το "δίκιο" του υπερτερεί του δικαιώματος αυτοσυντήρησης της υπόλοιπης κοινωνίας, γιατί να του χαλάσει κάποιος το αφήγημα;
Από την αρχή ακόμα της πανδημίας, και με αφορμή τα μέτρα που λήφθηκαν για την ανάσχεσή της, έκανε την εμφάνισή του ένα κύμα αντίδρασης (συχνά με πολιτική υποδαύλιση) ενάντια σε κάθε περιορισμό των συνήθων - και αυτονόητων προ πανδημίας - ελευθεριών. Ανταποκρινόμενοι στο φαινόμενο, πολλοί επαγγελματίες νομικοί συντάχθηκαν με τους αντιδρώντες, είτε μέσω των social media (όπου αναπτύχθηκε μία συστηματική φιλολογία περί "δικαιωμάτων"), είτε με έμπρακτη νομική υποστήριξη αντιδρώντων πολιτών σε μηνύσεις τους κατά δημόσιων λειτουργών (κυρίως εκπαιδευτικών) που απλά προσπαθούσαν να εφαρμόσουν τον νόμο.
Σταχυολογώ "παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων", σύμφωνα με το αφήγημα των αρνητών της πανδημίας (μεταξύ των οποίων de facto συγκαταλέγω και τους παρέχοντες νομική υποστήριξη):
* Η υποχρεωτική χρήση μάσκας, ιδιαίτερα σε χώρους όπου παρατηρείται συνωστισμός (π.χ., στα μέσα μεταφοράς). Η μάσκα "στερεί το δικαίωμα στην ελεύθερη αναπνοή", είναι "αυταρχικό σύμβολο φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης", ενώ, όταν εφαρμόζεται σε παιδιά, "προκαλεί μόνιμες βλάβες στους παιδικούς ψυχισμούς"! (Σημ.: Το πρωί που φεύγω για τη σχολή, βλέπω συχνά στο δρόμο παρέες παιδιών που, με τη συνοδεία των γονιών τους, πηγαίνουν στο σχολείο της περιοχής. Χαρούμενα και χαμογελαστά, δείχνουν να καμαρώνουν για την καινούργια μασκούλα που φορούν, που "σίγουρα θα είναι η ωραιότερη στο σχολείο"! Τα "παιδικά τραύματα" βρίσκονται μόνο στους εγκεφάλους κάποιων που ίσως δεν έχουν ξεπεράσει τα δικά τους...)
* Το lockdown (το οποίο - λυπάμαι που θα δυσαρεστήσω μερικούς - αποδείχθηκε σωστικό μέτρο τότε που εφαρμόστηκε). Ο περιορισμός στην κινητικότητα "με πρόσχημα την πανδημία" δεν είναι παρά η απόλυτη πραγμάτωση του ονείρου της "αυταρχικής εξουσίας" για το "καθολικό μάντρωμα των πολιτών" και την οιονεί "φυλάκισή τους"!
* Η απαγόρευση των συναθροίσεων σε περιόδους πανδημικής έξαρσης. Το μέτρο ήταν "προσχηματικά υγειονομικό", αφού στόχευε κατά βάθος στην "φίμωση του λαού" που επιθυμούσε να διαμαρτυρηθεί για τις "αυταρχικές πολιτικές" που εφαρμόζονταν "με αφορμή" την πανδημία (αλλά - υποτίθεται - όχι εξαιτίας της)!
* Τα προνόμια πρόσβασης σε κλειστούς χώρους εστίασης και ψυχαγωγίας, τα οποία εκχωρήθηκαν στους εμβολιασμένους πολίτες, ήταν μέτρο "ρατσιστικό" και "αντισυνταγματικό"! (Δεν θα πάρω θέση στο ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω προσωπική άποψη... Αντιτίθεμαι, όμως, στην επιβολή προστίμων με ηλικιακά κριτήρια.)
Σε ό,τι αφορά το εμβόλιο, οι τοποθετήσεις κάποιων νομικών στα social media κινούν υποψίες. Δεν περιορίζονται στην συστηματική και αδιάκοπη εκφορά ενός "δικαιωματικού" λόγου αλλά, παράλληλα, αποδύονται σε ένα είδος σταυροφορίας δυσφήμισης του εμβολιασμού, με προφανή στόχο τον κλονισμό της εμπιστοσύνης του κοινού. Δεν χάνουν, λ.χ., ευκαιρία να προβάλουν με έμφαση τα αποτελέσματα κάθε (συχνά αμφιλεγόμενης) ιατρικής μελέτης που αναδεικνύει ζητήματα που χρήζουν περαιτέρω εξέτασης σχετικά με τα εμβόλια, ενώ συχνά αναφέρονται με ειρωνικό τρόπο σε εκείνους που επιλέγουν να εμβολιαστούν, αλλά και στους ίδιους τους γιατρούς που συνιστούν τον εμβολιασμό ως μοναδική άμυνα κατά της πανδημίας. Ρίχνουν, έτσι, νερό στον μύλο του αντιεμβολιαστικού κινήματος, αφήνοντας ερωτηματικά για τις βαθύτερες προθέσεις τους...
Η στάση μερικών νομικών, όμως, χαρακτηρίζεται και από ιδεολογική ασυνέπεια, λόγω μίας α-λα καρτ αντίληψης περί κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Τη στιγμή που υπερασπίζονται το "δικαίωμα" των πολιτών στην άρνηση κάθε μέτρου προστασίας της δημόσιας υγείας, εκφράζονται εκθειαστικά για τις πολιτικές του διαβόητου τέως προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ (θεωρώ τον νεολογισμό "Τραμπικοί" ως εύστοχο, εν προκειμένω). Πολιτικές που επιχείρησαν - και εν μέρει πέτυχαν - να καταργήσουν κοινωνικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες στην Αμερική. Το να μιλάς για κοινωνικά δικαιώματα ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζεσαι ένα αυταρχικό σύστημα εξουσίας που επιχειρεί θεσμική οπισθοδρόμηση, μοιάζει παράλογο, αν όχι και υποκριτικό!
Εν κατακλείδι, εκτιμώ βαθύτατα την Νομική επιστήμη, που, μαζί με την Ιατρική, είναι οι σημαντικότερες επιστήμες στην υπηρεσία του Ανθρώπου. Με προβληματίζει, εν τούτοις, η στάση μερικών εκπροσώπων της πρώτης (αλλά, δυστυχώς, και κάποιων της δεύτερης) απέναντι στο ζήτημα της πανδημίας. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσα να την αξιολογήσω ως ιδεολογική ιδιαιτερότητα. Στη χειρότερη, ως φαινόμενο επαγγελματικού καιροσκοπισμού στα θολά νερά της άρνησης της πανδημίας.
Θέλω να πιστεύω ότι οι νομικοί που εκπροσωπούν την δεύτερη κατηγορία είναι οι (σημαντικά) λιγότεροι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου