Ξεσκίστε την κι άλλο!

- Οι υπουργοί της κυβέρνησης, που ο ένας γκρεμίζει ό,τι χτίζει ο άλλος, φιλονικώντας για το ποιος έκανε τελικά τη μεγαλύτερη... μ***κία!

- Τα πάντα καραδοκούντα κοράκια της αντίπερα όχθης, που ποντάρουν στην εθνική καταστροφή ενθαρρύνοντας (αν όχι ενορχηστρώνοντας) κοινωνικές δράσεις που καταστρέφουν τον τουρισμό –μοναδική πηγή οικονομικής ανακούφισης της χώρας- φιλοδοξώντας να έρθουν συντομότερα να κυβερνήσουν πάνω στα ερείπια!

- Οι γραφικοί της Αριστεράς, που ποντάρουν κι αυτοί στην κοινωνική ανωμαλία και την εθνική καταστροφή με την προσδοκία ότι έτσι μόνο θα ξεκινήσει η... λαϊκή επανάσταση!

- Οι βαρόνοι των κάθε λογής συντεχνιών, που θα προτιμούσαν να δουν τη χώρα να γίνεται στάχτη παρά να πειραχτεί μια τρίχα από τα πολύτιμα «κεκτημένα» τους!

- Όλοι εμείς, που για 37 ολόκληρα χρόνια συντηρούμε έναν άθλιο και εθνικά καταστροφικό δικομματισμό που ενδιαφέρεται περισσότερο (αν όχι αποκλειστικά) για την αυτοσυντήρησή του, παρά για την προκοπή της πατρίδας!

Το δώρο, κύριοι, που μας προσφέρθηκε το καλοκαίρι του ’74 πάνω στις στάχτες της Κύπρου, ΔΕΝ το αξίζαμε! Η Δημοκρατία στα χέρια ενός δημοκρατικά απαίδευτου λαού είναι σαν το γεμάτο περίστροφο στα χέρια ενός παιδιού. Δεν ήμασταν έτοιμοι γι’ αυτήν, κι ούτε φροντίσαμε ποτέ να ωριμάσουμε μέσα απ’ αυτήν. Πολίτες σαν κακομαθημένα «παιδάκια», που σκούζαμε κάθε φορά που πήγαιναν να μας πάρουν το παιχνίδι που ούτως ή άλλως είχαμε για πέταμα! Υπερτιμημένα «ηρωική» αγροτιά, που βλασφημούσε κατά της Φύσης θάβοντας πολύτιμα προϊόντα της γης τη στιγμή που ολόκληροι λαοί πεινούσαν, με μοναδικό «ευγενές» κίνητρο την πονηρή κερδοσκοπία εις βάρος των «κουτόφραγκων»! Οιονεί «αγωνιστές» της εθνικής αντίστασης, που εξαργύρωσαν την αμφίβολη (συχνά ανύπαρκτη) «δράση» τους με γενναιόδωρες συντάξεις του Ελληνικού δημοσίου, ξεχνώντας ότι καμία αληθινή αυτοθυσία προς χάριν της πατρίδας δεν πρέπει να υποκινείται από ιδιοτέλεια και, ως ανεκτίμητη, δεν μπορεί να αμείβεται με συμβατικούς τρόπους!

Μήπως ήρθε, λοιπόν, η ώρα να πάρουμε για πρώτη φορά μια αληθινά γενναία απόφαση; Μήπως, λέω, να στέλναμε για λίγο τα αυτονόητα δημοκρατικά μας ανακλαστικά για «μετεκπαίδευση», έως ότου μάθουμε επιτέλους ότι το εν λόγω πολίτευμα, εκτός από την διασφάλιση των ατομικών μας ελευθεριών, επιτάσσει και την ανάληψη ευθύνης μπροστά στις ατομικές ή συλλογικές μας υποχρεώσεις; Να στέλναμε, άραγε, για όσον καιρό χρειαστεί τη δημοκρατία μας για «σέρβις», μήπως και την συμμαζέψουμε λιγάκι έτσι που την καταντήσαμε;

Μην τρομάζετε, πλάκα κάνω! Εξάλλου, στη χώρα αυτή δεν υπάρχουν «πεφωτισμένα» υποκατάστατα του πολιτεύματος. Γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχουν πεφωτισμένοι πολίτες να αναλάβουν την ευθύνη!