Η χώρα βυθιζόταν όλο και πιο πολύ στην οικονομική ύφεση αλλά και στην εθνική ταπείνωση που την είχαν καταδικάσει οι Ευρωπαίοι εταίροι της, καθώς την θεωρούσαν αιτία όλων των δεινών της ηπείρου... Η κάνουλα του εξωτερικού δανεισμού άρχισε να στερεύει, και οι όροι γίνονταν όλο και πιο δυσβάσταχτοι... Η ανεργία κάλπαζε με αυξανόμενους ρυθμούς, και ο άλλοτε περήφανος λαός βίωνε συνθήκες πρωτόγνωρης εξαθλίωσης και αναξιοπρέπειας... Άνθρωποι άλλοτε ευκατάστατοι βρέθηκαν άστεγοι, και συχνά αναζητούσαν λίγη τροφή στα σκουπίδια...
Σαν να μην έφταναν αυτά, η αναρχία έσπερνε το χάος στους δρόμους, και η εύθραυστη Δημοκρατία (παγιδευμένη κι αυτή στα γρανάζια της διαφθοράς) φαινόταν αδύναμη να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Ακραίοι υπερεθνικιστές δημαγωγοί βρήκαν τότε την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση των εξαντλημένων πολιτών, υποσχόμενοι οικονομική ανάκαμψη και κοινωνική γαλήνη, με μόνο τίμημα την απεμπόληση του ούτως ή άλλως χρεοκοπημένου δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αν και πολιτικές μειοψηφίες, οι δυνάμεις που αντιπροσώπευαν, με τη βοήθεια οργανωμένων κομματικών στρατών και βίαιων εξωθεσμικών ομάδων, πέτυχαν τελικά να ανατρέψουν το πολίτευμα και να καταλάβουν την εξουσία, εγκαθιστώντας μια στυγνή δικτατορία που καταπάτησε κάθε έννοια πολιτικής ηθικής και κάθε κώδικα ανθρωπίνων αξιών...
Η συνέχεια της ιστορίας –που είναι σ’ όλους γνωστή- αφιερώνεται σε αλαζόνες πολιτικούς, αμήχανες κυβερνήσεις, καιροσκοπούσες αντιπολιτεύσεις, εγωκεντρικούς συνδικαλιστές, κενολογούντες διανοούμενους και κακομαθημένους πολίτες...
Αν νομίζουμε πως η Βαϊμάρη πέφτει μακριά από το κέντρο της Αθήνας, ας ξεδιπλώσουμε το χάρτη στο τραπέζι και θα διαπιστώσουμε πως απέχει μόνο λίγα εκατοστά του μέτρου! Τόσο λίγα, που θα νόμιζε κανείς πως ακούγονται οι εφιαλτικοί απόηχοι του «χάιλ» και αχνοφαίνονται οι τεθλασμένες γραμμές της σβάστικας...
ΤΟ ΒΗΜΑ
Σαν να μην έφταναν αυτά, η αναρχία έσπερνε το χάος στους δρόμους, και η εύθραυστη Δημοκρατία (παγιδευμένη κι αυτή στα γρανάζια της διαφθοράς) φαινόταν αδύναμη να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Ακραίοι υπερεθνικιστές δημαγωγοί βρήκαν τότε την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση των εξαντλημένων πολιτών, υποσχόμενοι οικονομική ανάκαμψη και κοινωνική γαλήνη, με μόνο τίμημα την απεμπόληση του ούτως ή άλλως χρεοκοπημένου δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αν και πολιτικές μειοψηφίες, οι δυνάμεις που αντιπροσώπευαν, με τη βοήθεια οργανωμένων κομματικών στρατών και βίαιων εξωθεσμικών ομάδων, πέτυχαν τελικά να ανατρέψουν το πολίτευμα και να καταλάβουν την εξουσία, εγκαθιστώντας μια στυγνή δικτατορία που καταπάτησε κάθε έννοια πολιτικής ηθικής και κάθε κώδικα ανθρωπίνων αξιών...
Η συνέχεια της ιστορίας –που είναι σ’ όλους γνωστή- αφιερώνεται σε αλαζόνες πολιτικούς, αμήχανες κυβερνήσεις, καιροσκοπούσες αντιπολιτεύσεις, εγωκεντρικούς συνδικαλιστές, κενολογούντες διανοούμενους και κακομαθημένους πολίτες...
Αν νομίζουμε πως η Βαϊμάρη πέφτει μακριά από το κέντρο της Αθήνας, ας ξεδιπλώσουμε το χάρτη στο τραπέζι και θα διαπιστώσουμε πως απέχει μόνο λίγα εκατοστά του μέτρου! Τόσο λίγα, που θα νόμιζε κανείς πως ακούγονται οι εφιαλτικοί απόηχοι του «χάιλ» και αχνοφαίνονται οι τεθλασμένες γραμμές της σβάστικας...
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου