Πολιτική ιδεολογία ή πολιτική διαστροφή;

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυνάμεις της παρακρατικής κουκούλας βάφουν τα χέρια τους με αίμα. Το είδαμε εις τριπλούν (εις τετραπλούν, αν λάβουμε υπόψη και το αγέννητο παιδί) πέρυσι στη Marfin, ενώ είναι θαύμα πώς γλίτωσαν τις ζωές τους δεκάδες άλλοι αποδέκτες της «επαναστατικής» μανίας των αδοκίμως αποκαλούμενων «γνωστών-αγνώστων»...

Η συνηθέστερη αντίδραση του μέσου πολίτη είναι να κατηγορήσει –συχνά όχι άδικα- τις κατασταλτικές δυνάμεις για ολιγωρία, η οποία αφήνει την πόλη απροστάτευτη στη δράση των παρακρατικών. Το πρόβλημα, όμως, δεν συνίσταται απλά και μόνο σε αδυναμία καταστολής: είναι κατά κύριο λόγο πολιτικό. Αφορά μια καταχρηστική, αν όχι και διαστροφική, αντίληψη σύμφωνα με την οποία ως πολιτικό θεωρείται οτιδήποτε αυτοπροσδιορίζεται με πολιτικούς όρους. Έτσι, οι προκηρύξεις που εξέδιδε κάποτε μια τρομοκρατική οργάνωση μετά από κάθε δολοφονία που διέπραττε, έφτασαν να παρουσιάζονται στον Τύπο σαν να ήταν αυθεντικά πολιτικά μανιφέστα. Δεν είναι καθόλου παράξενο που, κατά την δίκη της, η οργάνωση αξίωσε να αντιμετωπιστούν τα εγκλήματά της ως «πολιτικές πράξεις»!

Η ίδια ψευδεπίγραφη πολιτική ταυτότητα έχει εκχωρηθεί στους κουκουλοφόρους δολοφόνους της Marfin και, πιο πρόσφατα, της πλατείας Συντάγματος. Γι’ αυτούς, οι νεκροί της Marfin ήταν απλά «αναγκαίες παράπλευρες απώλειες» στον, κατά την άποψή τους, θεμιτό πόλεμο που διεξάγουν ενάντια στο κρατούν πολιτικό σύστημα. Πριν από το φρικιαστικό αυτό έγκλημα, είχαν φτάσει να τους υπερασπίζονται -ενδεχομένως με κάποια δόση καιροσκοπισμού- ακόμα και δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, για να μην αναφέρω και κάποιους εθνικούς γελωτοποιούς «αριστερών», υποτίθεται, φρονημάτων!

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως, ακόμα και η απλή αναφορά σ’ αυτούς τους κύκλους με πολιτικούς όρους («αναρχικοί», «αντιεξουσιαστές», κλπ.), λειτουργεί ως πολιτικό άλλοθι στη δράση τους. Έτσι, γινόμαστε άθελά μας συμπαίκτες σε ένα ακήρυκτο παιχνίδι ιδεολογικής διαστροφής που παίζεται χρόνια τώρα στη χώρα. Ευτυχώς, η πλούσια Ελληνική γλώσσα προσφέρει άφθονη εναλλακτική ορολογία. Θα την βρούμε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στα εγχειρίδια του κοινού ποινικού δικαίου...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ