Το νόημα (?) των εκλογών

Καθώς πλησιάζει η Κυριακή της Κρίσεως, έντρομος συνειδητοποιώ την εγκληματική μου άγνοια σε στοιχειώδη θέματα αγωγής του πολίτη. Τι ακριβώς είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση; Με ποια κριτήρια (πρέπει να) εκλέγονται οι άρχοντές της; Ποιος είναι ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων; Αν ο ρόλος αυτός είναι πρωτεύων και διαμορφώνει κριτήρια εκλογής, σε τι διαφέρουν οι Δημοτικές από τις Βουλευτικές εκλογές;

Το φαινόμενο δεν είναι Ελληνικό: το συναντούμε και σε δημοκρατίες πολύ παλιότερες απ' τη δική μας, π.χ. στην Αμερικανική (μα την αλήθεια, το άκουσα κι αυτό εκεί πέρα!). Ο κομματισμός, υπεράνω και της ίδιας της Δημοκρατίας που νομιμοποιεί την ύπαρξή του, επιχειρεί να αυτοσυντηρηθεί τρώγοντας από τις σάρκες της κοινωνίας την οποία (υποτίθεται πως) έχει ταχθεί να υπηρετεί. Διαβρώνει τις συνειδήσεις των πολιτών ώστε να υποκαταστήσει την ευθυκρισία τους με τη λογική της πόλωσης, το αίσθημα δικαιοσύνης τους με την κοντόφθαλμη σκοπιμότητα. Οι ατομικές αξίες θυσιάζονται στο βωμό της κομματικής ιδεολογίας ("μην ψηφίσετε τον τάδε υποψήφιο Δήμαρχο, έστω κι αν ξέρετε ότι μόνο αυτός ενδιαφέρεται πραγματικά για το Δήμο, επειδή τον στηρίζει το τάδε κόμμα που είναι υπέρ ή κατά της Χ πολιτικής άποψης"). Με συγχωρείτε αν σας σοκάρω, αυτό με παραπέμπει στα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα του ολοκληρωτισμού!

Βέβαια, το πρόβλημα ανάγεται σ' αυτή καθαυτή τη θεσμοθετημένη πολιτική "στήριξη", που προσδίδει έναν de facto κομματικό χαρακτήρα στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θα υπάρξουν άραγε ποτέ άνθρωποι με ισχυρή προσωπικότητα και κοινωνική απήχηση που θα βρουν τη δύναμη να αποτινάξουν το ζυγό της εξάρτησης των τοπικών κοινωνιών από τα πολιτικά κόμματα; Στην Αμερική (και αλλού) θα τους εξαφάνιζαν εν μία νυκτί χωρίς ν' αφήσουν ίχνη τους. Η δική μας Δημοκρατία (που, ιστορικά, κατέχει την πατέντα της αυθεντικότητας) αντέχει τέτοιες ανατρεπτικές καινοτομίες;