Εξιχνιάστηκε, λέει, η δολοφονία των δύο αστυνομικών, και συνελήφθησαν οι ένοχοι. Με γνώμονα το γράμμα του νόμου, η είδηση είναι απόλυτα ακριβής. Πίσω απ’ τους γραπτούς νόμους, όμως, υπάρχουν και οι άγραφες ηθικές αξίες μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Με βάση αυτές, χιλιάδες ηθικοί αυτουργοί θα μείνουν ατιμώρητοι!
Πρώτοι στη λίστα οι καιροσκόποι πολιτικοί ηγέτες των κομμάτων της Αριστεράς που, παίζοντας επιδέξια το φθαρμένο χαρτί του μπαμπούλα-χωροφύλακα της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου, επιδίδονται συστηματικά στη δαιμονοποίηση του επαγγέλματος του αστυνομικού, ποντάροντας στην πολιτική και εκλογική στήριξη κοινωνικών ομάδων που θα τις βόλευε μια κοινωνία απροστάτευτη στη βία. Το ότι θα ήταν απροστάτευτη και απέναντι στο κοινό έγκλημα, αποτελεί για τους εν λόγω πολιτικούς μάλλον... τεχνική λεπτομέρεια!
Ιδεολογική στήριξη και πολιτική κάλυψη στους παραπάνω προσφέρουν πρόθυμα, και εκ του ασφαλούς, καλοβολεμένοι διανοούμενοι «ανθρωπιστές» που θεωρούν τέτοια εγκλήματα σαν αναπόφευκτες παρενέργειες ενός επιβεβλημένου πολυπολιτισμικού μετασχηματισμού της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν διστάζουν, μάλιστα, να προχωρούν σε ηθικούς συμψηφισμούς και λογικές ακροβασίες, βάσει των οποίων η δολοφονία ενός αστυνομικού την ώρα του καθήκοντος δεν διαφέρει σε τίποτα από οποιοδήποτε άλλο «εργατικό ατύχημα»! Το πώς ένα «ατύχημα» μπορεί να είναι αποτέλεσμα πρόθεσης, βέβαια, μένει να εξηγηθεί!
Αλλά, τα ηθικά εγκλήματα κατά των δύο άτυχων αστυνομικών ξεπερνούν την επώνυμη «διανόηση» και αποκτούν μαζικό χαρακτήρα σε χώρους όπου η προστασία της ανωνυμίας διευκολύνει την εξωτερίκευση της ζωώδους πλευράς της ανθρώπινης φύσης. Μια βόλτα σε sites φανατικών οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων θα ήταν αρκετή για να πείσει τον αναγνώστη! Αρκεί να διάβαζε κανείς τα εμετικά σχόλια των (ανώνυμων, φυσικά) επισκεπτών τους τις μέρες αμέσως μετά τη δολοφονία... Αλλά, ο εμετός ρέει άφθονος και στα γήπεδα, σύγχρονους τόπους «ελεγχόμενης» παροχέτευσης και εκτόνωσης κοινωνικού θυμού. Με αποκορύφωμα τη χυδαία στάση των κατά τεκμήριο ελεεινότερων «φιλάθλων» της χώρας, πριν από ποδοσφαιρικό αγώνα της ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, κατά τη διάρκεια ενός λεπτού (υποτιθέμενης) σιγής στη μνήμη των δύο νέων παιδιών...
Όσο για τη Λερναία Ύδρα της πολυπολιτισμικής εγκληματικότητας, η οποία υπέστη ένα μικρό πλήγμα στο κύρος της με τη σύλληψη των δολοφόνων, ας μην ανησυχούν οι «ανθρωπιστές»: δυο-τρεις μόνο στη φυλακή, χιλιάδες ακόμα στον «αγώνα». Και, αυτοί οι «αγωνιστές» είναι η μόνη μας ελπίδα να απαλλαγούμε, επιτέλους, από τα ένστολα παράσιτα που επιμένουν να εμποδίζουν τους υποψήφιους βιαστές της κοινωνίας να ασκήσουν το «δημοκρατικό» τους δικαίωμα!
Πρώτοι στη λίστα οι καιροσκόποι πολιτικοί ηγέτες των κομμάτων της Αριστεράς που, παίζοντας επιδέξια το φθαρμένο χαρτί του μπαμπούλα-χωροφύλακα της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου, επιδίδονται συστηματικά στη δαιμονοποίηση του επαγγέλματος του αστυνομικού, ποντάροντας στην πολιτική και εκλογική στήριξη κοινωνικών ομάδων που θα τις βόλευε μια κοινωνία απροστάτευτη στη βία. Το ότι θα ήταν απροστάτευτη και απέναντι στο κοινό έγκλημα, αποτελεί για τους εν λόγω πολιτικούς μάλλον... τεχνική λεπτομέρεια!
Ιδεολογική στήριξη και πολιτική κάλυψη στους παραπάνω προσφέρουν πρόθυμα, και εκ του ασφαλούς, καλοβολεμένοι διανοούμενοι «ανθρωπιστές» που θεωρούν τέτοια εγκλήματα σαν αναπόφευκτες παρενέργειες ενός επιβεβλημένου πολυπολιτισμικού μετασχηματισμού της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν διστάζουν, μάλιστα, να προχωρούν σε ηθικούς συμψηφισμούς και λογικές ακροβασίες, βάσει των οποίων η δολοφονία ενός αστυνομικού την ώρα του καθήκοντος δεν διαφέρει σε τίποτα από οποιοδήποτε άλλο «εργατικό ατύχημα»! Το πώς ένα «ατύχημα» μπορεί να είναι αποτέλεσμα πρόθεσης, βέβαια, μένει να εξηγηθεί!
Αλλά, τα ηθικά εγκλήματα κατά των δύο άτυχων αστυνομικών ξεπερνούν την επώνυμη «διανόηση» και αποκτούν μαζικό χαρακτήρα σε χώρους όπου η προστασία της ανωνυμίας διευκολύνει την εξωτερίκευση της ζωώδους πλευράς της ανθρώπινης φύσης. Μια βόλτα σε sites φανατικών οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων θα ήταν αρκετή για να πείσει τον αναγνώστη! Αρκεί να διάβαζε κανείς τα εμετικά σχόλια των (ανώνυμων, φυσικά) επισκεπτών τους τις μέρες αμέσως μετά τη δολοφονία... Αλλά, ο εμετός ρέει άφθονος και στα γήπεδα, σύγχρονους τόπους «ελεγχόμενης» παροχέτευσης και εκτόνωσης κοινωνικού θυμού. Με αποκορύφωμα τη χυδαία στάση των κατά τεκμήριο ελεεινότερων «φιλάθλων» της χώρας, πριν από ποδοσφαιρικό αγώνα της ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, κατά τη διάρκεια ενός λεπτού (υποτιθέμενης) σιγής στη μνήμη των δύο νέων παιδιών...
Όσο για τη Λερναία Ύδρα της πολυπολιτισμικής εγκληματικότητας, η οποία υπέστη ένα μικρό πλήγμα στο κύρος της με τη σύλληψη των δολοφόνων, ας μην ανησυχούν οι «ανθρωπιστές»: δυο-τρεις μόνο στη φυλακή, χιλιάδες ακόμα στον «αγώνα». Και, αυτοί οι «αγωνιστές» είναι η μόνη μας ελπίδα να απαλλαγούμε, επιτέλους, από τα ένστολα παράσιτα που επιμένουν να εμποδίζουν τους υποψήφιους βιαστές της κοινωνίας να ασκήσουν το «δημοκρατικό» τους δικαίωμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου