Έχει δικαίωμα ένα πολιτικό κόμμα να λοιδορεί τον λαό για τις πολιτικές επιλογές του σε ελεύθερες εκλογές; Το ερώτημα είναι ρητορικό...
Γράφει: Κώστας Παπαχρήστου
Οι εθνικές εκλογές είναι μία διαδικασία κρίσης με σαφώς διαχωρισμένους τους ρόλους του κρίνοντος και του κρινόμενου. Συγκεκριμένα, ένα μέρος του λαού (το εκλογικό σώμα) αξιολογεί πρόσωπα και πολιτικές προτάσεις και εκλέγει τους αντιπροσώπους του στο Κοινοβούλιο. Πιο σημαντικά, επιλέγει το πολιτικό κόμμα που θεωρεί ως πιο κατάλληλο να ασκήσει εξουσία.
Αυτό που είναι αδιανόητο στο πλαίσιο της δημοκρατίας είναι να επικρίνεται ο ίδιος ο λαός από τα κόμματα για το αποτέλεσμα μίας εκλογικής διαδικασίας, σαν να μην πρέπει το αποτέλεσμα αυτό να είναι προϊόν ελεύθερης επιλογής αλλά να υπόκειται σε προκαθορισμένους κανόνες. Και όμως... Μετά τις πρόσφατες εκλογές, ακούστηκαν ηγετικά στελέχη - αλλά και απλοί οπαδοί - ηττημένου κόμματος να περιγράφουν με έκδηλη οργή τους Έλληνες πολίτες ως εξής:
* αφελείς κι ανόητοι («δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν»),
* μικρο-συμφεροντολόγοι και «κυρ-Παντελήδες» που «εξαγοράστηκαν με επιδόματα»,
* θεσμικά χοντρόπετσοι (δεν «συγκινήθηκαν» όσο έπρεπε με την υπόθεση των υποκλοπών),
* ανάλγητοι μπροστά σε μία εθνική τραγωδία (το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη), και
* κατά βάθος ανήθικοι!
Επιπρόσθετα,
* ψυχικά διαταραγμένοι «θυρωροί της νύχτας» (αφού «ψήφισαν υπέρ του δυνάστη τους»), υποκείμενοι στο «σύνδρομο της Στοκχόλμης»!
Όταν κάποτε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος θέλησε να δικαιολογήσει την απόφασή του να βάλει τον ελληνικό λαό «στον γύψο», ώστε να τον εμποδίσει να ψηφίσει με «λάθος» τρόπο στις επικείμενες, τότε, εκλογές, αρκέστηκε στη θεωρία του «παραπλανημένου λαού» που είχε ανάγκη από «σωστή διαπαιδαγώγηση». Δεν τόλμησε να καταλογίσει στον λαό ηθική μειοδοσία, ούτε - ακόμα περισσότερο - να τον καθυβρίσει.
Ακόμα και ο δικτάτορας, λοιπόν, υπήρξε στην ρητορεία του πιο γενναιόδωρος απέναντι στους Έλληνες πολίτες, σε σύγκριση με κάποιους πεινασμένους για εξουσία σύγχρονους «δημοκράτες». Οι οποίοι κατασκεύασαν έναν «ιδεολογικό γύψο» στα μέτρα των πολιτικών τους συμφερόντων και επιχείρησαν να εγκλωβίσουν το εκλογικό σώμα σε ηθικά διλήμματα, ορίζοντας με ad hoc τρόπο τι θα αποτελούσε «ηθικό» και τι «ανήθικο» εκλογικό αποτέλεσμα.
Μία τέτοια μεθόδευση, όμως, συνιστά ευθεία εκτροπή από τους θεμελιώδεις δημοκρατικούς κανόνες. Και, κατά μία πολύ πραγματική έννοια, θέτει έμμεσα σε αμφισβήτηση το ίδιο το πολίτευμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου