Δεν είναι λίγο ρατσιστικός ο "αντιρατσιστικός νόμος";

Το blog αυτό (ειδικά αυτό, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα δικά μου) σπανίως δημοσιεύει κείμενα άλλων αρθρογράφων. Σήμερα, όμως, θα κάνω μια εξαίρεση, καθώς ήρθε στα χέρια μου ένα εξαιρετικό άρθρο του Χάρη Μπεκιάρη, γραμμένο τον Ιούνιο του 2013, όταν βρισκόταν ακόμα υπό συζήτηση το περίφημο "αντιρατσιστικό νομοσχέδιο", το οποίο σήμερα αποτελεί ήδη νόμο του κράτους. Στο ερώτημα, "γιατί άργησε τόσο να δημοσιευθεί;", καλύτερα να μη δώσω την απάντηση που γνωρίζω...

Χωρίς να έχω διαβάσει το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο χάρη στο οποίο για άλλη μια φορά ο Έλληνας πολίτης γίνεται θεατής πολιτικής κοκορομαχίας, δημοσιογραφικής κόντρας και εν τέλει κοινωνικού αποπροσανατολισμού, κάνω μερικές σκέψεις.

Λογικά η ιδέα ξεκίνησε με αφορμή τα απαράδεκτα περιστατικά βίας που σημειώθηκαν στις φράουλες της Μανωλάδας και σε άλλα σημεία της χώρας με θύματα μετανάστες. Κρίθηκε σκόπιμο να γίνει ένας νέος νόμος που θα επιβάλλει αυστηρές ποινές σε όποιον παρανομεί εις βάρος μετανάστη με οποιονδήποτε τρόπο και ιδιαίτερα όταν ασκεί ρατσιστική βία εναντίον του. Με άλλα λόγια, ο πολυσυζητημένος αντιρατσιστικός νόμος εμπνεύστηκε από την προφανή ανάγκη να αντιμετωπιστεί η νοοτροπία «είσαι αλλοδαπός, είσαι κατώτερος, σε εκμεταλλεύομαι, σε σπάω στο ξύλο», όπου εκδηλώνεται… Μερικά εύλογα ερωτήματα όμως είναι:

Το Σύνταγμα δεν προβλέπει την ισότητα όλων απέναντι στο νόμο;

Το Σύνταγμα δεν προβλέπει την επιβολή ποινών σε όποιον βιαιοπραγεί εναντίον συνανθρώπων του, ακόμα και όταν έχει δίκιο;

Το Σύνταγμα δεν προβλέπει ανάλογες ποινές για όποιον αδικεί με οποιονδήποτε τρόπο το συνάνθρωπό του σε κάθε επίπεδο των ανθρώπινων σχέσεων;

Το Σύνταγμα δεν καθορίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις;

Το Σύνταγμα δεν ορίζει το δικαίωμα του καθένα να θρησκεύεται όπως επιθυμεί;

Το Σύνταγμα δεν ορίζει την ελευθερία της έκφρασης;

Γιατί να μην εφαρμόζεται το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και να γίνει διάκριση και ειδική μέριμνα για τους μετανάστες; Σε άλλο νόμο θα υπάγεται ο Έλληνας εργαζόμενος αν τον δείρει ο εργοδότης του και σε άλλον ο μετανάστης εργαζόμενος αν του συμβεί το ίδιο;

Μιλάμε για ισότητα, πού είναι; Έδειρες αλλοδαπό επειδή είσαι βλαμμένος και έτσι σου άρεσε για τον x, y λόγο, να πας φυλακή, όχι όμως επειδή έδειρες αλλοδαπό, αλλά επειδή έδειρες άνθρωπο γενικότερα, όπως προβλέπει ο ισχύων νόμος.

Τι εξυπηρετεί ένα νέο, ειδικό, αντιρατσιστικό νομοσχέδιο; Να δώσει μεγαλύτερη αξία στους μετανάστες ως άτομα και να τους παρέχει μεγαλύτερη προστασία; Γιατί εγώ ως Έλληνας να δικαιούμαι λιγότερη προστασία; Αν κάποιος με μαχαιρώσει και με ληστέψει στο δρόμο, θα τιμωρηθεί λιγότερο αυστηρά απ’ όσο αν ήμουν μετανάστης;

Κι αν όχι, αλλά η ποινή θα είναι ίδια, ποιο το νόημα της δημιουργίας νέου νόμου; Η ανεξιθρησκία προστατεύεται ήδη από το Σύνταγμα, η ισότητα των λαών επίσης, η ισότητα απέναντι στο νόμο το ίδιο. Αν δεν εφαρμόζονται όλα αυτά, φταίει το κράτος ως σύστημα και όχι ως θεσμός. Αν δεν εφαρμόζεται ο ισχύων νόμος, δε θα εφαρμοστεί ούτε κάποιος καινούριος. Με άλλα λόγια, οι νόμοι είναι πλήρεις. Ας εφαρμοστούν αντί να επινοούνται νέα νομοσχέδια για εξυπηρέτηση επικοινωνιακών τακτικών μέχρι να πέσουν κι αυτά στο κενό…

Υπό το φόβο διαρροών ψηφοφόρων, κάθε πολιτικός αρχηγός προσαρμόζει τη στάση του. Οι μεν φοβούνται τα ποσοστά του ενός άκρου και οι δε τα ποσοστά και την κυβερνητική προοπτική του άλλου άκρου. Θα πρέπει να αναρωτηθούν όμως μήπως οι διαρροές παρατηρούνται όταν απλά λείπει η πολιτική βούληση για το αυτονόητο.

Ένας ξεχωριστός, αντιρατσιστικός νόμος είναι ρατσιστικός γιατί πρώτος αναγνωρίζει την ύπαρξη φυλετικών διακρίσεων, τις οποίες ουσιαστικά υιοθετεί, αν καθορίσει άλλο Δίκαιο για το μετανάστη από το ισχύον για τον απλό πολίτη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εφαρμοστεί το Σύνταγμα. Ψηφοθηρικά χαϊδέματα αυτιών και οπισθοχώρηση από τα προφανή είναι άλλο ένα βήμα προς τα πίσω και να πώς μένει ανοιχτή η πόρτα στα άκρα, είτε αυτά λέγονται ακροδεξιά είτε ακροαριστερά.

Χάρης Μπεκιάρης