Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Ο τερματοφύλακας απέκρουσε πριν γίνει το σουτ (ή, μήπως έκανε λάθος ο θείος Αλβέρτος;)



Σωματίδια κινούνται ταχύτερα από το φως!
Νετρίνα ταξιδεύουν στο CERN με ταχύτητες που ανατρέπουν τη Θεωρία της Σχετικότητας

Γενεύη

Διεθνής ομάδα επιστημόνων κατέγραψε υποατομικά σωματίδια τα οποία ταξίδευαν με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός! Εάν αυτό το πείραμα που διεξάγεται στο CERN επιβεβαιωθεί, τότε αναμένεται να ταράξει συθέμελα μια από τις βασικές αρχές της φυσικής.

Ο Αντόνιο Ερεντιτάτο που εργάζεται στο CERN δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters ότι μετρήσεις που διεξάγονται τα τελευταία τρία χρόνια αποκάλυψαν νετρίνα τα οποία κινούνταν με ταχύτητα μεγαλύτερη κατά 60 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου (nanosecond) σε σύγκριση με εκείνη του φωτός καλύπτοντας μια απόσταση 730 χιλιομέτρων μεταξύ της Γενεύης και ενός εργαστηρίου στο Γκραν Σάσο της Ιταλίας.

Τα νετρίνα εμφανίζονται με διαφορετικούς τύπους («γεύσεις») και πρόσφατα αποδείχθηκε ότι μπορούν να αλλάξουν αυθόρμητα τύπο. Ο δρ Ερεντιτάτο και η ομάδα του δημιούργησαν μια δέσμη ενός τύπου νετρίνων - μιονικά νετρίνα- και τα έστειλαν από το CERN στο εργαστήριο στο Γκραν Σάσο. Στόχος τους ήταν να δουν πόσα από αυτά τα σωματίδια θα άλλαζαν τύπο (θα μετατρέπονταν συγκεκριμένα σε ταυ-νετρίνα).

Απίστευτη παρατήρηση

Διεξάγοντας αυτά τα πειράματα όμως οι ειδικοί παρατήρησαν ότι τα σωματίδια κάλυπταν την απόσταση των 730 χιλιομέτρων ταχύτερα από ό,τι το φως. Εμειναν τόσο έκπληκτοι από τα αποτελέσματά τους ώστε επανέλαβαν το πείραμα περί τις 15.000 φορές. Ετσι τα ευρήματά τους είναι στατιστικά σημαντικά, τόσο ώστε να ταράξουν για καλά τα νερά της φυσικής.

«Εχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στα αποτελέσματά μας. Ωστόσο χρειάζεται να διεξαγάγουν άλλοι συνάδελφοι αντίστοιχα πειράματα προκειμένου να τα επιβεβαιώσουν» ανέφερε ο δρ Ερεντιτάτο στο Reuters. Ο ερευνητής ζήτησε περαιτέρω ανάλυση των απίστευτων αυτών αποτελεσμάτων καθώς εάν επιβεβαιωθούν τότε θα ανατρέψουν μια βασική αρχή της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας που θεμελίωσε το 1905 ο Αλβέρτος Αϊνστάιν. Σύμφωνα με αυτήν τίποτα στο Σύμπαν δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από το φως.

Ο δρ Ερεντιτάτο ανέφερε ότι τα ευρήματα θα εμφανιστούν σύντομα σε δικτυακή μορφή προκειμένου να αποτελέσουν αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης και από άλλες ομάδες. Παράλληλα η ερευνητική ομάδα οργάνωσε σήμερα Παρασκευή συνάντηση ειδικών στο CERN ώστε να συζητηθούν τα... φωτεινά της αποτελέσματα.

Στη συνάντηση ο δρ Ερεντιτάτο ζήτησε για άλλη μια φορά νέες ανεξάρτητες μετρήσεις από άλλες ομάδες, καθώς όπως είπε, τα ευρήματα της ομάδας του, εάν ευσταθούν, θα αλλάξουν τη φυσική. «Δεν ισχυριζόμαστε τίποτα, θέλουμε απλώς να βοηθηθούμε από την επιστημονική κοινότητα προκειμένου να καταλάβουμε τα ''τρελά'' μας αποτελέσματα, διότι πρόκειται πράγματι για ''τρελά'' αποτελέσματα» κατέληξε ο επιστήμονας.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ


Σημείωση Parsifal:

Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein, καμία μορφή ύλης ή ενέργειας (ή, αν προτιμάτε, καμία «πληροφορία») δεν μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα c του φωτός στο κενό (c=300,000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Ή, ακόμα κι αν υπήρχε μια τέτοια εξωτική μορφή ύλης -της οποίας τα υποθετικά σωματίδια έχουν ονομαστεί «ταχυόνια»- δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να την εντοπίσουμε, αφού δεν θα μπορούσαν ποτέ οι ταχύτητες τέτοιων σωματιδίων να σπάσουν προς τα κάτω το φράγμα της ταχύτητας του φωτός, ή και να περιέλθουν σε κατάσταση ηρεμίας. Το πιο παράδοξο απ’ όλα, όμως, είναι ότι ο χρόνος γι’ αυτά τα σωματίδια θα φαινόταν να κυλά αντίστροφα, έτσι ώστε η κίνησή τους (όπως εμείς θα την αντιλαμβανόμασταν) θα γινόταν από το μέλλον προς το παρόν, αντί απ’ το παρόν προς το μέλλον! Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα μπορούσε να παραβιάσει την αρχή της αιτιότητας, σύμφωνα με την οποία το αίτιο προηγείται πάντα του αποτελέσματος.

Φανταστείτε δύο γεγονότα. Γεγονός Α: Ο ποδοσφαιριστής σουτάρει το πέναλτι. Γεγονός Β: Ο αντίπαλος τερματοφύλακας αποκρούει το σουτ. Με δεδομένο ότι η μπάλα κινείται με ταχύτητα μικρότερη απ’ αυτή του φωτός, όλοι οι παρατηρητές στο Σύμπαν –όσο γρήγορα κι αν κινούνται ο ένας ως προς τον άλλον- θα συμφωνήσουν ότι το Α (σουτ) προηγείται χρονικά του Β (απόκρουση). Με απλά λόγια, πρώτα σούταρε ο επιθετικός και μετά απέκρουσε ο τερματοφύλακας. Τι θα συνέβαινε, όμως, στην υποθετική περίπτωση που η μπάλα έφευγε από το πόδι του επιθετικού με ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ την οριακή ταχύτητα c; Τότε θα μπορούσαν να υπάρξουν δύο κατηγορίες παρατηρητών που δεν θα συμφωνούσαν μεταξύ τους, αφού κάποιοι θα έλεγαν ότι η απόκρουση έγινε μετά το σουτ, ενώ κάποιοι άλλοι ότι η απόκρουση έγινε πριν την εκτέλεση του πέναλτι! Αυτό, βέβαια, θα έβαζε σε κίνδυνο την αρχή της αιτιότητας, η οποία θέτει αυστηρή χρονική διάταξη ανάμεσα στο αίτιο και το αιτιατό.

Ο λόγος για τον οποίο δεν ανησυχούμε είναι ότι, κανένα φυσικό σωματίδιο που κινείται αρχικά με ταχύτητα μικρότερη απ’ αυτή του φωτός δεν θα μπορούσε να επιταχυνθεί τόσο ώστε να ξεπεράσει το φως, αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε άπειρη (όχι απλά πολύ μεγάλη) ενέργεια. Η Σχετικότητα, τώρα, δεν απαγορεύει, θεωρητικά, την ύπαρξη και «ταχυονίων» που οι ταχύτητές τους ξεπερνούν το c, τους απαγορεύει όμως να επιβραδυνθούν τόσο ώστε να κινούνται με ταχύτητες μικρότερες ή και ίσες με το φως. Έτσι, τέτοια σωματίδια είναι αδύνατο να αλληλεπιδρούν με την ύλη που γνωρίζουμε (η οποία υπόκειται σε ένα άνω όριο ταχυτήτων και σέβεται απόλυτα τους αιτιατικούς νόμους), πράγμα που καθιστά την ανίχνευσή τους εξαιρετικά δύσκολη. Αν, λοιπόν, όντως ανιχνευτεί σωματίδιο που να μπορεί να σπάσει –προς τα πάνω ή προς τα κάτω- το φράγμα της ταχύτητας του φωτός, τότε η Σχετικότητα θα αντιμετωπίσει μείζον πρόβλημα και ίσως χρειαστεί μια εκ βάθρων αναθεώρησή της. Ο θείος Αλβέρτος μάλλον θα πρέπει να το ξαναπιάσει απ’ την αρχή!

Διαβάστε περισσότερα:

http://en.wikipedia.org/wiki/Tachyon
http://www.physics4u.gr/faq/tachyons.html

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Όχι στον κοινωνικό κανιβαλισμό

Του Αλέκου Λασκαράτου

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί η δεύτερη τηλεδιάσκεψη του υπουργού Οικονομικών με την Τρόικα και δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα τα νέα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση, τα οποία αναμένεται να είναι πολύ οδυνηρά. Ψάχνω να καταλάβω πώς φτάσαμε εδώ. Ψάχνω να καταλάβω γιατί το «δεν θα παρθούν άλλα μέτρα» έχει τόσες φορές διαψευστεί. Και νέα μέτρα έχουν επανειλημμένα παρθεί και κάθε φορά είναι και σκληρότερα. Η απάντηση νομίζω πως βρίσκεται και σ’ αυτό φαίνεται να συμφωνούν πολύ αρμοδιότεροι από μένα αναλυτές, στο γεγονός ότι τα όποια, σωστά ας πούμε, μέτρα αναγγέλλονται δεν υλοποιούνται άμεσα και συνεπώς προκύπτει η ανάγκη νέων μέτρων, που και αυτά με τη σειρά τους δεν υλοποιούνται, και πάει λέγοντας. Κάθε φορά δε, τα νέα μέτρα που παίρνονται είναι και σκληρότερα Πώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι τα 15 νέα πολύ σκληρά μέτρα που ζητά η τρόικα δεν τα είχε ζητήσει από την αρχή; Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους, και δεν είναι η πρώτη φορά, ειδικά το ΔΝΤ, που εφαρμόζουν τέτοια μέτρα. Τότε γιατί αυτή η σκλήρυνση των μέτρων από δόση σε δόση; Απλούστατα γιατί τα μέτρα της προηγούμενης δόσης δεν εφαρμόστηκαν όπως έπρεπε από την ελληνική κυβέρνηση και δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ατολμία; Ανικανότητα; Έλλειψη κατάλληλων κρατικών δομών; Ίσως και όλα μαζί.

Η κυβέρνηση μοιάζει τώρα να είναι σε πανικό μπροστά σε μια κατάσταση που έχει ξεφύγει τελείως από τον έλεγχό της. Όμως σε επικοινωνιακό επίπεδο φροντίζει επιμελώς πριν ανακοινώσει νέα μέτρα που πλήττουν μία συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων, να την απαξιώσει στα μάτια της υπόλοιπης κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επικοινωνιακή επιδρομή εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι. Σωστό, αλλά πως φτάσαμε εδώ; Μα με τους διορισμούς από το παράθυρο, δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων με μοναδικό κριτήριο βέβαια την ψηφοθηρία. Το σπόρ αυτό το άσκησαν όλες ανεξαίρετα οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά. Κραυγές και καταγγελίες όταν ήσαν στην αξιωματική αντιπολίτευση, και διορισμοί όταν ήσαν στην κυβέρνηση. Η επινοητικότητα και των δύο κομμάτων στην καταστρατήγηση του νόμου Πεπονή, του μοναδικού νόμου που έβαζε τάξη στις προσλήψεις στο δημόσιο, εντυπωσιακή.

Θέλω να σταθώ στο φαινόμενο της απαξίωσης ομάδων της κοινωνίας πριν αυτές σταλούν στο ‘εκτελεστικό απόσπασμα’ και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Της σκόπιμης απαξίωσης, προκειμένου οι υπόλοιποι να δεχθούν ευνοϊκά, αν όχι και με ενθουσιασμό, τα μέτρα. Έτσι με την πολύτιμη συνδρομή και βοήθεια των ΜΜΕ, οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες, άχρηστοι, και χαμηλής ή μηδενικής παραγωγικότητας. Αφήστε που το ένα εκατομμύριο των δημοσίων υπαλλήλων ταλανίζει και ταλαιπωρεί τα υπόλοιπα δέκα εκατομμύρια των ελλήνων κατά τον υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (!) κ. Α. Λοβέρδο. Το δυστύχημα δεν είναι στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να στρέψει τη μία ομάδα εναντίον της άλλης αλλά στο ότι αυτή η προπαγάνδα και το κυνήγι μαγισσών που επιχειρεί, πιάνει τόπο. Είσαι δημόσιος υπάλληλος; Θα δεις τι έχεις να πάθεις παλιάνθρωπε, που τόσα χρόνια μας έπινες το αίμα με το μπουρί της σόμπας… Θα βάλουμε σε καθεστώς εφεδρείας το πλεονάζον προσωπικό και θα καταργήσουμε 151 φορείς να δείτε…Υποτίθεται ότι το μέτρο της εφεδρείας είναι για να αντιμετωπίσει το πλεονάζον προσωπικό. Έρχεται η κυβέρνηση και λέει ότι θα το εφαρμόσει στο 10% του προσωπικού, σαν να λέει ότι το πλεονάζον προσωπικό σε όλους αυτούς τους φορείς που αφορά το μέτρο, είναι τόσο. Αυτό αλήθεια από πού προκύπτει; Αποκλείεται αλλού το ποσοστό αυτό να είναι 15, 20 η και 30% και αλλού 5%, μηδέν, ή ακόμα και να υπάρχει έλλειμμα προσωπικού; Λεπτομέρειες… Βαφτίζουμε λοιπόν πλεονάζον προσωπικό το 10% και προχωράμε στην ουσιαστική απόλυσή του. Ποιος θα νοιαστεί όμως γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους; Κανείς, αφού με βάση όσα μας έχουν πει, καλά να πάθουν.

Παλαιότερα, πριν μερικούς μήνες, μέχρι και πρόσφατα, είχαμε την επιδρομή απαξίωσης που επεχείρησε, με μεγάλη επιτυχία πρέπει να ομολογήσει κανείς, η υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου, εναντίον των πανεπιστημιακών. Είναι όλοι τους βολεμένοι και αντιδραστικοί. Δεν θέλουν με τίποτε να αλλάξει το παραμικρό στο νιρβάνα του status quo και της διαπλοκής στο οποίο βρίσκονται. Πρώτοι και καλύτεροι σε αυτήν την άθλια συντήρηση, το σύνολο της Συνόδου των Πρυτάνεων (αν είναι δυνατόν!). Και όμως αυτή η υπεραπλουστευτική προπαγάνδα έπιασε τόπο. Σχολιαστές, και αρθρογράφοι βοήθησαν να διαμορφωθεί στον απλό πολίτη, ακόμα και σε αυτόν που δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι γίνεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μια έντονη αρνητική γνώμη για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Θεωρώ πως τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, είναι από τα πιο επικίνδυνα που θα μπορούσαν να ανθήσουν αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνάμε. Πρέπει με κάθε τρόπο να αντισταθούμε, πρέπει με κάθε τρόπο να μην επιτρέψουμε να μας κυριέψει η αδιαφορία ή ακόμα και το μίσος προς άλλες κοινωνικές ομάδες. Η συνοχή του κοινωνικού ιστού είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να βγούμε με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες από αυτήν την περιπέτεια. Πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι και οικογένειες. Είναι δυνατόν να μας αφήνει αδιάφορους η τύχη του διπλανού μας, ο οποίος, όπως είπα και πιο πάνω, στην ουσία πληρώνει την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στη διαχείριση της κρίσης, με αποτέλεσμα την επιβολή όλο και σκληρότερων, όλο και πιο άδικων μέτρων; Ας μη γελιόμαστε, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε και αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά μας, αν δεν έχει έρθει ακόμα.

Ας μην κάνουμε, λοιπόν σαν τον μονόφθαλμο που όταν το τζίνι προσφέρθηκε να πραγματοποιήσει όποιαν ευχή εκείνος θα ήθελε, αυτός αντί να ζητήσει να αποκτήσει και πάλι το δεύτερο μάτι του, ζήτησε από το τζίνι, να βγάλει το μάτι του διπλανού του.

(Πηγή: protagon.gr)

Από σχόλιο αναγνώστη:

(...) οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν προστάτεψαν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Εντάξει, μπήκαν όπως μπήκαν. Με το που μπήκαν όμως, λες και χρίστηκαν βασιλείς έναντι όλων των κοινών θνητών που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Η κατάρα της μονιμότητας τους έκανε τεμπέληδες, νωθρούς και αγενείς. Φίλησαν κατουρημένες ποδιές για να πάρουν τη θέση, κι όταν την πήραν άρχιζαν τις απεργίες για να πάρουν περισσότερα. Οι περιπτώσεις που ο οποιοσδήποτε τυχαίος πολίτης εξυπηρετήθηκε είναι πάντα η εξαίρεση, ποτέ ο κανόνας. Ακόμα και τώρα, το δημόσιο δεν έχει υποστεί τίποτα. Η απόλυση των υπεράριθμων ακούγεται δυο χρόνια τώρα και προσωπικά δεν έχω ακούσει για καμιά απόλυση δημόσιου υπάλληλου. Για τον ιδιωτικό δεν το συζητώ όλοι ξέρουν τι συμβαίνει.
Κε Λασκαράτο, αντιλαμβάνομαι το πνεύμα του άρθρου σας και θα συμφωνούσα, εάν όντως η ουσία ήταν εκεί. Δυστυχώς όμως δεν είναι. Ναι, οι δ.υ. έχουν οικογένειες αλλά κι οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα έχουν και χωρίς να έχουν απολαύσει ποτέ τις ελαφρύνσεις των δ.υ. Στο κάτω κάτω, ας βγουν κι αυτοί στην αγορά εργασίας να δουν τι σημαίνει να ψάχνεις για δουλειά με την αξία σου κι όχι με το μέσο σου.
Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο: οι πολιτικοί είναι όμηροι των 'πελατών΄ τους που έχουν χώσει στο δημόσιο και οι δ.υ. είναι όμηροι των 'πολιτικών' που τους έχουν χώσει. Κι εγώ έχω βαρεθεί να την πληρώνω για αυτούς και να εγκλωβίζομαι στον ίδιο κύκλο.

Σχόλιο Parsifal:

Καταρχήν, συμφωνώ με το άρθρο. Εξάλλου, εκφράζει παρόμοιες απόψεις με το δικό μου, Πολιτική σύγχυση ή πολιτικός δόλος; Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η εμπάθεια στο σχόλιο του αναγνώστη, το οποίο διακρίνεται από μια ισοπεδωτική τάση υπεραπλουστευτικής γενίκευσης, του τύπου "όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι φαύλοι"! Η ζηλόφθονη,  ρεβανσιστική χαιρεκακία του αναγνώστη -πιστή κι αυτή στο ισοπεδωτικό του πνεύμα- είναι επίσης δύσκολα αποκρυπτόμενη: "Στο κάτω-κάτω, ας βγουν κι αυτοί στην αγορά εργασίας να δουν τι σημαίνει να ψάχνεις για δουλειά με την αξία σου κι όχι με το μέσο σου"! Οφείλω να υποκλιθώ στην πολιτική ευστροφία του κ. Α.Λοβέρδου: Με μία του και μόνη δήλωση στη Βουλή των Ελλήνων άναψε τον πυρσό της εμφύλιας διαμάχης στη χώρα. Με εξασφαλισμένη την εξάντληση των πυρομαχικών και των αντοχών των πολιτών, ο κ. υπουργός ελπίζει έτσι ότι το θλιβερό πολιτικό σύστημα (μιλώ για ΟΛΟΥΣ τους ανεξαιρέτως!) που εκπροσωπεί ίσως γλιτώσει απ' το ποτάμι της οργής που ξεχειλίζει προς τη μεριά του!

Η κατάρα του Τιτανικού...


Ο Τιτανικός ξεκίνησε το ταξίδι με αίσθημα αλαζονικής σιγουριάς, έχοντας υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του απέναντι στα στοιχεία της Φύσης. Το παγόβουνο –του οποίου ούτε την κορυφή κατάφερε να διακρίνει- τον προσγείωσε απότομα σε μια πραγματικότητα που είτε δεν μπορούσε, είτε δεν ήθελε να δει...

Ο μηχανικός που ανέλαβε να εκτιμήσει την κατάσταση, ήταν σαφής: Η εταιρεία, για προφανείς κερδοσκοπικούς λόγους, είχε εκδώσει περισσότερα εισιτήρια απ’ όσα προέβλεπαν οι διεθνείς κανονισμοί ασφαλείας. Έτσι, για να σωθεί το πλοίο απ’ το ναυάγιο και να προλάβει να φτάσει στη Νέα Υόρκη, θα έπρεπε τώρα να ριχτούν άμεσα στη θάλασσα 220 επιβάτες. Ο κάπτεν Σμιθ βρέθηκε μπροστά σε ένα τεράστιο ηθικό ζήτημα: Με ποια κριτήρια θα επιλέγονταν αυτοί οι μελλοθάνατοι, τη στιγμή που όλοι όσοι επέβαιναν στο πλοίο είχαν πληρώσει κανονικά το εισιτήριό τους και βρίσκονταν καθ’ όλα νόμιμα στις θέσεις τους;

Στο μεταξύ, το πλήρωμα ενός εμπορικού που έπλεε εκεί κοντά, αντιμετώπισε με μια δόση χαιρεκακίας την κατάσταση: «Άστους να πνιγούνε όλοι! Μου ήθελαν και ταξιδάκι με πλοίο πολυτελείας, τη στιγμή που εμείς εδώ μπαρκάρουμε σήμερα στον σκυλοπνίχτη και δεν ξέρουμε αύριο τι μας ξημερώνει!»

Λίγες μέρες αργότερα, ο μεγαλομέτοχος της πλοιοκτήτριας εταιρείας Γουάιτ Σταρ, Μπρους Ισμέι –ο οποίος ταξίδευε με τον Τιτανικό και είχε, φυσικά, διασωθεί απ’ το ναυάγιο- έδινε άνετος και χαμογελαστός συνέντευξη τύπου στη Νέα Υόρκη. Έτσι όπως κάποιοι άλλοι σήμερα, σε κάποια ιστορική χώρα της Ευρώπης, εκπροσωπώντας τις δύο άκρες του αμαρτωλού μεταπολιτευτικού της πολιτικού διπόλου, δίνουν ανερυθρίαστα ομιλίες και συνεντεύξεις στα πλαίσια διεθνών εκθέσεων, και αύριο θα είναι και πάλι έτοιμοι να εκφωνήσουν ψεύτικους, χιλιοακουσμένους προεκλογικούς λόγους...

Θεέ μου, ποιος καταράστηκε αυτή τη χώρα να ανακαλύψει το πολίτευμα που την σκότωσε;

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Νεολογισμοί!

- Βαγγέλη, θέλω βοήθεια στο σταυρόλεξο: Πώς λέγονται δύο τύποι που όλο κανονίζουν να βρεθούν στο Σύνταγμα αλλά ποτέ δεν καταφέρνουν να συναντηθούν εκεί;
- Συνταγματολόγοι!

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Πολιτική σύγχυση ή πολιτικός δόλος;

Σε πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή, ο υπουργός Υγείας Α. Λοβέρδος ανακοίνωσε πως ανακάλυψε τους υπεύθυνους της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Πρόκειται, κατ’ αυτόν, για το σύνολο (αφού ουδεμία διάκριση έκανε, ενώ οι εκ των υστέρων ανασκευές του ελάχιστα με πείθουν) των κρατικών υπαλλήλων, οι οποίοι «ταλαιπωρούν» τους πολίτες καταχρώμενοι του αισθήματος ασφάλειας που τους παρέχει το θεσμοθετημένο προνόμιο της μονιμότητας.

Καμία πολιτική πράξη δεν θα μπορούσε να απεικονίσει πιστότερα τον πανικό στον οποίο βρίσκεται η εκλεγμένη εξουσία της χώρας! Έχοντας αποτύχει παταγωδώς σε όλους τους στόχους που η ίδια έθεσε για τη σωτηρία του τόπου, και υπό την απειλητική πλέον κίνηση του δακτύλου των δανειστών μας, η κυβέρνηση αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους για να αποσείσει τις ευθύνες της. Το τέχνασμα είναι παλιό και γνωστό: το χρησιμοποίησε κάποτε κι ένας διαβόητος Γερμανός καγκελάριος, πείθοντας τους συμπολίτες του πως η αιτία όλων των δεινών της χώρας τους ήταν οι Εβραίοι! Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε...

Μνημείο πολιτικής σύγχυσης, η δήλωση του κ. υπουργού αναπόφευκτα γεννά ερωτήματα:

1. Ο κ. υπουργός κάνει λόγο ταυτόχρονα για τον (υπερβολικά μεγάλο) αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και την χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών που προσφέρουν. Αυτό οδηγεί σε δύο ενδεχόμενα: Είτε ο υπουργός δεν μπορεί να αποφασίσει ποιο είναι, τελικά, το πρόβλημα της χώρας (πρόβλημα οικονομίας ή αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα;) είτε –πράγμα χειρότερο και ηθικά απαράδεκτο- σκόπιμα ελεεινολογεί συλλήβδην κατά των κρατικών υπαλλήλων ώστε να έχει την συναίνεση –αν όχι και να εισπράξει τις επευφημίες, με την όποια πολιτική κεφαλαιοποίηση αυτό συνεπάγεται- των υπολοίπων πολιτών της χώρας για τα σχεδιασθέντα και ήδη εφαρμοζόμενα μέτρα εξόντωσης όσων είχαν το «προνόμιο» να προσφέρουν έμμισθες υπηρεσίες στο κράτος.

2. Ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας είναι, άραγε, προϊόν παρθενογένεσης; Μήπως οι δημόσιοι λειτουργοί αυτοδιορίστηκαν; Ή μήπως το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα διαχρονικών πελατειακών σχέσεων ανάμεσα σε κόμματα και πολίτες-ψηφοφόρους; Και, μήπως θυμάται να μας πει ο κ. υπουργός ποια κόμματα αρίστευσαν στη δημιουργία τέτοιων πελατειακών σχέσεων;

3. «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.» Εναλλακτικά, «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»! Αυτός που λιγότερο απ’ τον καθένα δικαιούται να κατηγορεί τους άλλους για αναποτελεσματικότητα στην άσκηση των καθηκόντων τους είναι το μέλος μιας κυβέρνησης που, επί δύο χρόνια τώρα, ψηφίζει νομοσχέδια «για τη σωτηρία της χώρας» χωρίς ποτέ να εφαρμόζει τους νόμους, έτσι που, κατ’ απαίτηση των δανειστών μας, οι νόμοι αναθεωρούνται σε ακόμα σκληρότερους που κι αυτοί με τη σειρά τους δεν εφαρμόζονται, με αποτέλεσμα την καθολική πια διεθνή απαξίωση της Ελλάδας και την επαπειλούμενη εγκατάλειψή της από τους εταίρους της.

Αν για όλα αυτά ο κ. Λοβέρδος αναζητά ενόχους, πριν κουνήσει το δάχτυλο σε οποιονδήποτε μη ανήκοντα στο κλαμπ της εγχώριας πολιτικής εξουσίας (πρώην και νυν) ας το πράξει ιστάμενος έμπροσθεν του κατόπτρου που σίγουρα διαθέτει η οικία του. Αν μη τι άλλο, θα μπορέσει ίσως τότε να πείσει τον εαυτό του πως δικαιούται «δια να ομιλεί»...

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Α. Λοβέρδος: Για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι!

- Και μην ακούτε τους ηλίθιους που λένε πως για τη βύθιση του Τιτανικού έφταιγε ο κάπτεν Σμιθ και ο υποπλοίαρχος Μέρντοκ: αυτοί οι άχρηστοι, υπεράριθμοι ναύτες που είχαν προσλάβει είναι που βύθισαν το πλοίο!

(Πηγή Φωτο: in.gr)

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Συγνώμη για τα "βιβλία"-DVD ζητά η Υπουργός!

- Και, σαν μια συμβολική πράξη επανόρθωσης, μαζί με κάθε βιβλίο... χμμμ, δηλαδή δίσκο, το Υπουργείο θα προσφέρει δωρεάν στους μαθητές και ένα DVD με περιπέτειες του Τσακ Νόρις!

Πηγή Φωτο: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231126743