Γράφει: Κώστας Παπαχρήστου
Εν μέσω ολικού lockdown στο οποίο έχει τεθεί η περιφέρεια Αττικής λόγω της επιδημίας του Covid, έλαβε χώρα πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για το υπό ψήφιση, τη στιγμή εκείνη, «αντιεκπαιδευτικό» (sic) νομοσχέδιο (τώρα νόμο του κράτους) του υπουργείου Παιδείας. Υπολογίζεται ότι στη συγκέντρωση συμμετείχαν περίπου 5,000 άτομα (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 11-2-2021).
Δεν θα υπεισέλθουμε στα αιτήματα των συγκεντρωθέντων, τα οποία ούτως ή άλλως δεν αντέχουν σε σοβαρό σχολιασμό. Αυτό στο οποίο θα σταθούμε – με κίνδυνο να στοχοποιηθούμε από κάποιους που αναφέρονται χλευαστικά σε δόγμα «νόμος και τάξη» – είναι η προφανής μαζική παρανομία που διαπράχθηκε. Και δεν αναφέρομαι εδώ σε πράξεις βίας και καταστροφών στις οποίες προέβησαν εξωπανεπιστημιακά άτομα, η ανάσχεση της δράσης των οποίων ήταν ένας από τους λόγους ύπαρξης του επίμαχου νομοσχεδίου...
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ολικό lockdown σημαίνει υποχρεωτικός περιορισμός στις μετακινήσεις των πολιτών, με εξαίρεση εκείνες που αφορούν είτε την εργασία, είτε μία σειρά από ανθρώπινες ανάγκες που κωδικοποιούνται με τους αριθμούς 1 έως 6 και δηλώνονται με την αποστολή sms. Κάθε έξοδος που δεν εμπίπτει στις πιο πάνω εξαιρέσεις επισύρει ένα διόλου ευκαταφρόνητο πρόστιμο μερικών εκατοντάδων ευρώ.
Φυσικά, στους λόγους εξόδου δεν περιλαμβάνεται η συμμετοχή σε διαδήλωση. Έτσι, υπό την ανοχή μιας φοβικής πολιτείας που τρέμει μπροστά στο ενδεχόμενο της ρετσινιάς του «αυταρχισμού», μερικές χιλιάδες άτομα παραβίασαν ελεύθερα και ωραία τα μέτρα κατά της πανδημίας, τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τα τηρεί ευλαβικά, συναισθανόμενη την κρισιμότητα των καταστάσεων.
Οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να επιβάλει μαζικά τον νόμο (οι νόμοι σ’ αυτή τη χώρα είναι μόνο για τα κορόιδα). Έτσι, αφού έδωσαν ανενόχλητοι την παράσταση που τους είχαν υπαγορεύσει οι «προοδευτικοί» ινστρούχτορές τους, γύρισαν στα σπίτια τους, ήπιαν τον καφέ τους και πήγαν για ύπνο...
Με ορατό τον κίνδυνο να χλευαστούμε ως «ηθικολογούντες» από τις ανυπότακτες και «επαναστατημένες» συνειδήσεις που ενδημούν σ’ αυτό τον τόπο, κάνουμε δύο επισημάνσεις με αντίστοιχους αποδέκτες:
Κατά πρώτον, οι επαναστάτες του γλυκού νερού (θλιβερή απομίμηση των πολιτικοποιημένων νεολαιών άλλων εποχών) ας μάθουν ότι αληθινή επανάσταση δίχως θυσίες δεν νοείται! Τι θα έπρεπε να κάνουν αν σέβονταν τον εαυτό τους; Απλά, να έλεγαν στην πολιτεία το εξής:
«Γνωρίζουμε ότι παρανομούμε αλλά θεωρούμε την παρανομία μας απόλυτα δικαιολογημένη και αναγκαία. Και, επειδή δεν επιθυμούμε ευνοϊκή μεταχείριση σε σύγκριση με τους άλλους πολίτες, αλλά και επειδή δεν δεχόμαστε χάρες από το κατεστημένο σας, θα καταβάλουμε ευχαρίστως το πρόστιμο που μας αναλογεί!»
Έτσι κάνουν οι συνειδητοί αγωνιστές που διαθέτουν αίσθημα ευθύνης και αξιοπρέπειας, σε αντίθεση με τους συνήθεις τσάμπα μάγκες των κομματικά καθοδηγούμενων και πολιτικά προστατευόμενων συλλαλητηρίων...
Σε ό,τι αφορά, τώρα, την ίδια την πολιτεία, καλό θα ήταν να προσθέσει και έναν κωδικό 7 στα αποστελλόμενα sms εξόδου, με αιτιολογία την απαραίτητη συμμετοχή σε διαδήλωση. Αν μη τι άλλο, για να μη δουλευόμαστε μεταξύ μας! Και για να μη νιώθουν ηλίθιοι (αποφεύγω να χρησιμοποιήσω γνωστή αγοραία έκφραση) εκείνοι οι συντριπτικά περισσότεροι που τηρούν με σχεδόν μαζοχιστική συνέπεια τα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας...
