Ακούμε και διαβάζουμε συχνά για την αλητεία των χούλιγκαν που έδιωξαν τις οικογένειες από τα γήπεδα. Κουνάμε το κεφάλι με αποτροπιασμό κάθε φορά που μαθαίνουμε για ένα καινούργιο φαινόμενο βίας στους αθλητικούς χώρους. Και αντιμετωπίζουμε τους κάφρους του ποδοσφαίρου περίπου σαν μυστηριώδεις, ανώνυμους εξωγήινους που έρχονται από το πουθενά για να βιαιοπραγήσουν και να καταστρέψουν, και χάνονται πάλι στο πουθενά ως το επόμενο ντέρμπι...
Όσο για εμάς τους οπαδούς αλλά «αληθινούς φιλάθλους», που η βία των ανθρωποειδών μάς απομάκρυνε κάποια στιγμή από τα γήπεδα, βολευόμαστε διαβάζοντας τα νέα της ομάδας μας στα αντίστοιχα οπαδικά sites του Διαδικτύου. Ξεχνώντας – ή και μη γνωρίζοντας ίσως – ότι πολλά από αυτά (ευτυχώς όχι όλα) τα έστησαν και τα διευθύνουν άνθρωποι που βγάζουν το ψωμί τους καλλιεργώντας τον οπαδικό φανατισμό και συντηρώντας και διοχετεύοντας το οπαδικό μίσος!
Αν θέλουμε αληθινά, όχι προσχηματικά, να εξαλείψουμε τη βία από τα γήπεδα, θα πρέπει να αναζητήσουμε τους «πνευματικούς» καθοδηγητές πίσω από τους ανεγκέφαλους αλήτες. Ανθρώπους που κυριολεκτικά έχτισαν καριέρες αξιοποιώντας τα ταπεινότερα και ευτελέστερα ένστικτα του οπαδού – πελάτη. Πολλοί από αυτούς είναι «έγκριτοι» εκπρόσωποι της αθλητικής δημοσιογραφίας...
Κάποτε, στις εποχές του ρομαντισμού του, το ποδόσφαιρο ήταν άθλημα. Τότε που πήγαιναν ακόμα οικογένειες στα γήπεδα και οι φίλαθλοι κάθονταν ανάκατα, ανεξάρτητα από τις οπαδικές προτιμήσεις του καθενός. Τότε που η «Αθλητική Ηχώ» πανηγύριζε για μια διεθνή επιτυχία του Ολυμπιακού, ενώ ανάλογη ήταν η χαρά στο «Φως των Σπορ» για μια διεθνή επιτυχία του Παναθηναϊκού. Εμείς οι Αεκτζήδες δεν είχαμε δική μας εφημερίδα, αν εξαιρέσω τον ιστορικό βδομαδιάτικο «Δικέφαλο». Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι δύο μεγάλοι μας αντίπαλοι ήταν πάντα για εμάς ελληνικές ομάδες. (Ήμουν στη «Λεωφόρο» όταν ο ΠΑΟ έπαιζε με την Έβερτον και τον Ερυθρό Αστέρα, καθ’ οδόν προς το Γουέμπλεϊ... Ήμουν στο «Καραϊσκάκη» το άτυχο βράδυ του Ολυμπιακού με την Δυναμό Μόσχας, κι ας έπαιζε η ΑΕΚ την ίδια ώρα στο Σαν Σίρο με την Ίντερ. Κι όταν τα μεγάφωνα ανακοίνωσαν πως η ΑΕΚ είχε προηγηθεί στο σκορ, όλο το γήπεδο πανηγύριζε!)
Από τότε πέρασαν πολλοί καιροί. Το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, και η αγάπη (και) για τη φανέλα έγινε εξ ολοκλήρου αγάπη για το χρήμα. Σιγά-σιγά και ύπουλα, το ποδόσφαιρο από άθλημα έγινε τζόγος, ενώ το αθλητικό ήθος – για όσους τολμούν να το επικαλεστούν – κατάντησε παλαιομοδίτικο βίτσιο για «κορόιδα». Η σήψη μπήκε για τα καλά στο χώρο και, όπως λέει κι ο Μαυρογιαλούρος στο τέλος της ταινίας, όπου υπάρχει σήψη εμφανίζονται σκουλήκια!
Οι παλιοί Αεκτζήδες, πάντως, ήταν περήφανοι για το ήθος που αντιπροσώπευε η ΑΕΚ. Το έφεραν μαζί, στις προσφυγικές αποσκευές τους, εκείνοι που ίδρυσαν τον σύλλογο. Τι έχει απομείνει, όμως, από το ήθος αυτό στην εποχή του απόλυτου επαγγελματισμού, του τζόγου και του ανεξέλεγκτου Διαδικτύου; Ας δούμε ένα πρόσφατο παράδειγμα που ίσως σοκάρει όσους διατηρούν ακόμα την αίσθηση της ευπρέπειας του λόγου...
Μετά τον πρόσφατο, νικηφόρο αγώνα κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, γνωστό site οπαδών της ΑΕΚ «δίδαξε» για μία ακόμα φορά τους επισκέπτες του ότι η νίκη επί ενός αντιπάλου μέσα στον αγωνιστικό χώρο ισοδυναμεί με κτηνώδη αλλά απολαυστική πράξη βιασμού! Έδωσε έτσι το έναυσμα για σχολιασμούς αναγνωστών που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εμετικοί. (Ο λιγούρης Ελληνάρας βρίσκει πάντα διεξοδικούς παράδρομους για να εκτονώσει τις αρρωστημένες, ανεπίδοτες ορμές του. Το ποδόσφαιρο είναι πάντα μια κάποια λύση...) Το κύριο άρθρο του site, αναφερόμενο στον αγώνα, είχε τον υπαινικτικά λογοπαικτικό τίτλο:
«Αντόνιο Βισέντε Πούτσε (2-1)»,
αξιοποιώντας – με προφανή την χυδαιολογική πρόθεση – το όνομα του βοηθού προπονητή του Ολυμπιακού, Antonio Puche Vicente (Αντόνιο Πουσέ Βισέντε).
Αυτό που αληθινά σοκάρει είναι τα σχόλια των αναγνωστών που «έπιασαν» τον υπαινιγμό και έσπευσαν να υπερθεματίσουν. (Σημειώνω εδώ ότι όλα τα σχόλια περνούν από διαδικασία ελέγχου και έγκρισης από τους διαχειριστές του site...) Σταχυολογώ – διατηρώντας απόλυτα την πρωτότυπη ορθογραφία τους – μερικά από τα σχόλια νεοελλήνων οι οποίοι, κατά τα άλλα, κατεβαίνουν σε συλλαλητήρια διαμαρτυρόμενοι για την αμφισβήτηση της αποκλειστικότητάς τους ως συνεχιστών του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού...
------------------------------------------------
ΤΟ YOUPORN ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ ΕΠΙΒΗΤΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ MILFA...
Με τόσο sex στο τέλος θα μας αγαπήσετε.... Κρίμα που θα περάσουν μήνες μέχρι να σε ξαναρίξω στα 4 σέξυ Κούλη...
Από πουτ@ν@κι της Ευρώπης, κατάντησε κ δικό μας πουτ@ν@κι η θρυλότα...
Ρε γαύροι μας αγαπάτε καθόλου ή μας θέλετε μόνο για το ΣΕΞ;
Αδέλφια....δεν παρεξηγώ τον Μιραλας για το φτύσιμο....λίγο φτύσιμο πρην σου πάρει μια π0*τανα π/πα χρειάζεται.
τσουτσου...πλεον θαρρω οτι μιλαμε για ερωτικη σχεση...Τριλογια....3 πραξεις...1η πραξη...βιασμος...2 πραξη...σε σκεφτομαι,σε νιωθω....3η πραξη...ερως....το συνδρομο του οσφπ...
Βαρέθηκα...ούτε την γυναικά μου δεν έχω γ@μησει τόσες φόρες σε τόσες λίγες μέρες.
Μιραλας αγορινα μου πικρο το σπερμ@ του Αραουχο ε;;; σου εκαψε τον οισοφαγικο σωληνα και τα εφτυσες;
Ποσο πονάει όταν η ΑΕΚ γ@μ@ει..ποσό πονάει όταν η ΑΕΚ γ@μ@ει...
Ρε παιδιά, να ρωτήσω κάτι, γιατί έχω μπερδευτεί. ΚΑΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥΣ ΕΜΕΙΝΕ ΑΒΟΥΛΩΤΗ ???????
το ασχημο είναι πως μας εγινε συνηθεια !!!!!!το σύνδρομο του βιαστή όπως λεει ο τσουκαλας οσο τους πονάμε τοσο παραπάνω μας αγαπάνε
Η σπερμοκαταπωση οδηγει δυνητικα σε πνευμονικη ινωση...η πρωκτομυοχαλαρωση σε εντερικη αποπτωση...και η βιαιη διεισδηση σε σε ρηξη μητρας και τραχηλου...
Πάλι σκληρό πορνό και πάλι σε ακατάλληλη ώρα!
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΕΡΙ ΓΛΕΝΤΙΩΝ.....Είμαστε ο λόγος που πετάγονται στον υπνο τους...Διοικητικά-παιχτικά-οπαδικά....Θα σε πονεσω οσο δεν σε ποσενε ποτε κανείς ολυμπιακάκι...Και θα κρατήσει πολύ...ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ....Μεχρι τότε στα γόνατα και απολαυστε το..Θα είμαστε τρυφεροί!....Δημήτρη Ευχαριστούμε!Για το τώρα,το πριν,το μετά και το πάντα...! ΥΓ.Αλλοι προτιμούν φυλής και μεταξουργείο,εμείς τρούμπα..!
xaxaxaxaaaaaaaaaaaaa σεξ με τον ιδιο πελατη
------------------------------------------------
Από απλή περιέργεια θέλησα να επισκεφθώ sites φίλων του Ολυμπιακού, να καταγράψω κι εκεί αντιδράσεις μετά το παιχνίδι. Και τότε ντράπηκα για το επίπεδο του «υπέροχου λαού» της ΑΕΚ, αλλά και για την κατάντια της δημοσιογραφίας που – υποτίθεται – μάχεται για το καλό του συλλόγου!
Ενδεικτικά, μεταφέρω τίτλους αναρτήσεων από ένα site του Ολυμπιακού, το οποίο κατά κύριο λόγο αντλεί το υλικό του από μεγάλο αθλητικό site:
«Το… τρελό ποστάρισμα του Μπάρκα στο instagram» (σ.σ: συνοδεύεται από φωτογραφία με τους πανηγυρισμούς των παικτών της ΑΕΚ)
«Πρόκριση με γκολάρες: Η ΑΕΚ στον ημιτελικό, 2-1 τον Ολυμπιακό»
«Το εξαιρετικό γκολ του Αραούχο στο 2-0 της ΑΕΚ» (φωτογραφία του παίκτη & video)
«Τσίκινης για Κομίνη: Καμία αμφισβητούμενη φάση, πολύ καλή διαιτησία»
«Το μήνυμα της ΠΑΕ ΑΕΚ για τα θύματα της Θύρας 7» (επισημαίνεται ιδιαίτερα από το site ότι ένα από τα θύματα ήταν φίλος της ΑΕΚ)
Ας δούμε τι έγραψε και ένα άλλο «Ολυμπιακό» site:
Εξαφανισμένος από το χορτάρι για 84' ο Ολυμπιακός έχασε 2-1 από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ στη ρεβάνς του 0-0 στον Πειραιά και έμεινε εκτός συνέχειας στο Κύπελλο, με τους κιτρινόμαυρους να έχουν μετατρέψει τον Θρύλο στον καλύτερό τους «πελάτη» την τρέχουσα σεζόν αφού σε 4 ματς μέτρησαν 3 νίκες και 1 ισοπαλία. Οι «ερυθρόλευκοι» γνώρισαν ακόμα έναν αποκλεισμό από την Ένωση που παραμένει αήττητη εδώ και 3,5 μήνες σε όλες τις διοργανώσεις.
Ίσως θα πει κάποιος ότι πρόκειται για την υπερβατική ανωτερότητα των «χορτασμένων» από τίτλους, απέναντι στο βίαια συμπλεγματικό θυμικό των «πεινασμένων». Αν και ουδόλως με τιμά ως φίλο της ΑΕΚ μια τέτοια ερμηνεία, φοβάμαι πως είναι η μόνη που θα μπορούσα να δώσω κι ο ίδιος. Ακόμα λιγότερο τιμούν την ιστορία του συλλόγου οι αποκρουστικές χυδαιολογίες των σημερινών «Αεκτζήδων» του Διαδικτύου, που ελάχιστη σχέση έχουν με το παραδοσιακό φίλαθλο ήθος που κάποτε δίδασκε η ΑΕΚ.
Πίσω από αυτούς, όμως, τους ανεγκέφαλους «επιβήτορες» του πληκτρολογίου βρίσκονται, ως αόρατοι καθοδηγητές, αδίστακτοι καιροσκόποι που έχουν κάνει επάγγελμά τους τη συντήρηση του οπαδικού φανατισμού και την έμμεση ενθάρρυνση της γηπεδικής βίας. Οι ίδιοι, μάλιστα, δεν είχαν διστάσει κάποτε να συμβάλουν με τα εμπρηστικά κείμενά τους στην ανεξέλεγκτη κλιμάκωση ενός παρανοϊκού εμφύλιου πολέμου που είχε ξεσπάσει στους κόλπους της ΑΕΚ, με αφορμή την επιστροφή σε αυτήν ενός παλιού προπονητή της που είχε κάνει το «λάθος» να εργαστεί για μία χρονική περίοδο σε ανταγωνιστικό σύλλογο.
Γενικά μιλώντας, η συστηματική, διαστροφική προβολή μιας αθλητικής δραστηριότητας ως «βιασμού» κι ως «σεξουαλικής κακοποίησης» θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται σαν δυσφήμιση του αθλήματος και να τιμωρείται με βαρύτατες ποινές σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Όμως, εδώ είμαστε Μπαλκάνια και δεν καταλαβαίνουμε από «φλωρίστικες» ευγένειες και αθλητικά ιδεώδη! Κι αν θέλουμε να πουλάμε περισσότερα φύλλα της αθλητικής εφημερίδας που εκδίδουμε, ή να ανεβάσουμε την εμπορικότητα του οπαδικού site που διευθύνουμε, θα πρέπει να πιάσουμε το σφυγμό του μέσου μάτσο ελληναρά που μας διαβάζει ή επισκέπτεται τις ηλεκτρονικές σελίδες μας. Και ο ελληναράς αυτός, ανίκανος να βιώσει αυθεντική χαρά μέσα σε μια αληθινή ερωτική σχέση, ζητά υποκατάστατα σε ό,τι μπορεί να διοχετεύσει τα νοσηρά ανεκπλήρωτά του και τις αρρωστημένες φαντασιώσεις του.
Για μερικούς, διέξοδος είναι το ποδόσφαιρο. Το οποίο κάποιοι επιτήδειοι κερδοσκόποι έχουν μετατρέψει σε οιονεί οίκο ανοχής για την εκτόνωση των διεστραμμένων πελατών τους, που βλέπουν ένα γκολ της ομάδας τους σαν επώδυνη διείσδυση σε διαδικασία βιασμού του αντιπάλου («ό,τι σας γ... είναι ΑΕΚ», φωνάζουν υπερήφανα στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, και ντρέπομαι που αυτοί κι εγώ υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα...).
Δικαιούμαστε, άραγε, οι σημερινοί Έλληνες να δηλώνουμε κληρονόμοι και συνεχιστές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, ή είμαστε απλά ο χειρότερος κι ο πιο παρηκμασμένος λαός των Βαλκανίων; Δικαιούμαστε οι σημερινοί Αεκτζήδες να πιάνουμε στο στόμα μας την ιστορία της ΑΕΚ, ή καταντήσαμε τον σύλλογο συνώνυμο της βίας και της αλητείας;
Αν συμπεριλάβουμε στα μέτρα αξιολόγησης μιας κοινωνίας τη συμπεριφορά της στα γήπεδα και το Διαδίκτυο, τα πιο πάνω ερωτήματα καθίστανται, φοβάμαι, ρητορικά...
Aixmi.gr
